

“HORAIZON” verwijst naar de fonetische uitspraak van het Engelse ‘horizon’, de grenslijn waarop het aardoppervlak en de hemel elkaar lijken te raken. De horizon, geïnterpreteerd als ‘grens’ of als ‘lijn’, is ook waarneembaar in taal, bij het lezen tussen de regels door, of bij het reizen tussen internationale grenzen. De beelden in de tentoonstelling tonen contouren van gebouwen die afsteken tegen de lucht, van het land, van bomen of schaduwen. De werken suggereren ook een verlangen naar wat zich achter de horizon schuilhoudt en nodigen de toeschouwer uit om een imaginaire reis te maken. Rustamova brengt verschillende media in de tentoonstelling samen. De werken vormen als het ware één ruimtelijke installatie.