Begijnen waren alleenstaande vrouwen die samen als een katholieke gemeenschap in een ‘begijnhof’ leefden. Ze legden geen geestelijke geloften af maar moesten beloven de regels van het hof te volgen zolang ze begijn bleven. De drie voornaamste regels waaraan ze zich moesten houden waren gehoorzaamheid aan de oversten, kuisheid en sober leven. In tegenstelling tot kloosterlingen moesten begijnen in hun eigen levensonderhoud voorzien.

Het Groot Begijnhof Sint-Elisabeth werd tussen 1873 en 1874 gebouwd in een vrij hallucinante operatie: in minder dan twee jaar werden door 18 aannemers en 600 arbeiders in totaal 80 huizen, 14 conventen, een ‘groothuis’, een infirmerie, een kapel en een kerk opgetrokken.

Een UNESCO-bezienswaardigheid in Gent

De ideale plek om tijdens je weekendje weg even weg te vluchten van het energieke Gent. Het is een uitzonderlijk groot begijnhof, net buiten de stad in de deelgemeente Sint-Amandsberg. Hier woonden ooit zeshonderd begijnen. Begijntjes zijn er allang niet meer, maar de verstilde rust is en blijft er uniek. Het Groot Begijnhof is één van de twee Gentse begijnhoven die in de lijst van het UNESCO-Werelderfgoed opgenomen is.

150 jaar Begijnhof in Sint-Amandsberg

Het Begijnhof in Sint-Amandsberg viert dit jaar zijn 150-jarig bestaan met het programma “In de luwte van het hof”. Vanaf 21 april zetten tal van activiteiten het begijnhof in de bloemetjes: van een zomertentoonstelling en rommel- en brocantemark tot muziek en grazende koeien op de bleekweide. Het sluitstuk van het feestjaar vindt plaats op 29 september, de échte verjaardag. Dan trekt een feestelijke stoet van 300 vrouwen door de stad om de verhuis van de laatste begijnen te herdenken. 

De informatie gaat verder onder de afbeeldingen.